Wołający z wyżynnych miejsc miasta

Jeśli kiedykolwiek przyjedziesz do Perugii, wysiądziesz na głównym dworcu stacji kolejowej i będziesz chciał dotrzeć do centrum to, żeby nie zabłądzić, wystarczy trzymać się jednej zasady: iść ciągle pod górę. Rynek, to najwyższy punkt miasta. Jest bardzo ciasno obudowany kamienicami między którymi rozciąga się sieć dróg, dróżek, przejść, bram i schodków. Ale wystarczy zejść trochę niżej by stanąć na tarasie widokowym (na zdjęciu widok z jednego z tarasów) i podziwiać w oddali góry i inne miasta z Asyżem na widnokręgu włącznie (też na zdjęciu, na zbliżeniu).
We wczorajszym czytaniu, mądrość wysyła służące na wyżynne miejsca miasta, by zapraszały na jej ucztę. Po co na wyżyny? Oczywiście, by słyszeli wszyscy. Na ucztę mądrości zaproszeni jesteśmy wszyscy. Nasz profesor w seminarium zwykł mawiać: Żadna wiedza nie jest tajemna. Ktoś powie, że są tajne dokumenty. Czy to jest jednak wiedza, o której mówi Księga Przysłów? Nie. Tam mowa jest o Mądrości, która daje życie. Wszyscy dobrze wiemy, gdzie szukać pełni życia - w Bogu. Ta wiedza jest jak usłyszenie zaproszenia - tak wiem, wiem gdzie mam szukać mądrości i życia, wiecznego życia. Ale to jest tylko wiedza. Mądrość zaś, to wiedza wprowadzona w życie, wiedza, którą się żyje, która przyswojona... hm, to złe słowo, raczej przygarnięta, zrozumiana, zgłębiona stała się mną.
Wczoraj usłyszeliśmy jeszcze jedno zaproszenie: Chrystus zachęca nas byśmy karmili się Jego Ciałem i Krwią. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne. Mądrość zaprasza do siebie byśmy odrzucili głupotę i żyli. Chrystus daje nam Siebie, byśmy żyli.
Wiedzieć, że mogę karmić się Ciałem Chrystusa i mieć życie wieczne i nie skorzystać z tej wiedzy, nie wprowadzić jej w życie, nie pozwolić, by stała się moją Mądrością to po prostu głupota. Ta głupota niejednego już ściągnęła w otchłań śmierci wiecznej.
Mądrość i życie są nierozdzielnie połączone. Moim zadaniem jest samemu poznać Mądrość, być Jej posłusznym, znaleźć sobie najwyższe miejsce w "moim mieście", czymkolwiek ono nie jest, i zwoływać wszystkich na ucztę, która daje Życie.