Wszyscy wierni, każdy na swój sposób obowiązani są na podstawie prawa Bożego czynić pokutę. Żeby jednak wszyscy przez jakieś wspólne zachowanie pokuty złączyli się między sobą, zostają nakazane dni pokuty, w które wierni powinni modlić się w sposób szczególny, wykonywać uczynki pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia siebie przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków, zwłaszcza zaś zachować post i wstrzemięźliwość, zgodnie z postanowieniami zamieszczonych poniżej kanonów (kan. 1249)Spotykałem się wielokrotnie z tego typu opiniami, że można sobie samemu wyznaczyć dzień postu. KPK przypomina nam jednak, że nikt w Kościele nie jest bezludną wyspą - jesteśmy wspólnotą i w ramach wspólnoty przeżywamy naszą wiarę zgromadzeni i złączeni w Imię Boże. Dlatego także post jest podejmowany we wspólnocie. Tak przeżywany staje się jeszcze bardziej wymowny, łączy nas - podejmujących wyrzeczenie, łączy nas także intencja, którą ofiarujemy. Swoją drogą z popularnego ostatnimi czasy stylu myślenia, który przekonuje, że można radzić sobie samemu w ramach Wspólnoty Kościoła wynika wiele innych błędów (których nie ustrzegli się także kapłani) wpływających negatywnie na przeżywanie wiary i rozumienie Kościoła, ale o tym może kiedy indziej.
Warto częściej zaglądać do Katechizmu Kościoła Katolickiego czy Kodeksu Prawa Kanonicznego, one tylko wydają się być jakimiś potworami, zawiłości których nie ma szans zgłębić przeciętny Katolik. Jak jednak pokazuje powyższy cytat, nie jest to prawdą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz